فرشته پری به شاعر داد و شاعر،شعری به فرشته...
 
شاعر پر فرشته را لای دفترش گذاشت و شعرهایش بوی آسمان گرفت....
 
فرشته شعر شاعر را زمزمه کرد و دهانش مزه عشق گرفت...

خدا گفت:دیگر تمام شد....

دیگر زندگی برای هر دو دشوار می شود....
 
زیرا شاعری که بوی آسمان را بشنود زمین برایش کوچک است.....
 
و فرشته ای که مزه عشق را بچشد،آسمان برایش کوچک .....